BİZ MUTLUYDUK

Biz mutluyduk
Çok uzaklarda bi yerlerde mutluyduk.
Çocuktuk.
Oyuncaklarımıza bir yenisi eklenince havalara uçardık.
Biz mutluyduk.
Çamurdan adamlar yaparken toprağa su döküp,
Baloncuklar çıkarırken, köpüklü sudan,
Limon ağacından limon koparıp dilimleyince
Ve onu da tuzlayınca
Biz mutlu olurduk.
Şurup kutularına karpuz suyu koyup, buzluğa atar, eskimo yapardık,
Mutlu olurduk.
Ailece oturup, kış akşamlarında, televizyon başında
Babamıza matematik problemlerimizi sorarken
Biz mutluyduk.
Sabahları, o annemizin elleriyle yaptığı reçelleri kaşıklayıp, bir dilim ekmek üzerine sürdüğümüz tereyağına akıtırken mutluyduk biz.
***
O tereyağı dondu mu ne?
O reçel şekerlendi mi, akmıyor?
Gözlerimiz donuk,
Yüreklerimiz umutsuz,
Hissiz, korkulu, sıkıntılı...
***
Canımızın istediğini yapmaya kalksak, bakıyoruz ki sıkılmışız, ateşler basıyor, çekip gidesimiz geliyor, çabuk bıkıyoruz eğleneceğimizi sandığımız her şeyden...
***
Rahat değiliz,
Bastırılmışız ,
Konuşamıyoruz,
Geçmişi özlüyoruz,
Geleceği kabullenmiyoruz,
Yaşlanmaktan korkuyoruz,
Zamanı durduramıyoruz,
Çaresiziz.
***
Şimdi mutlu olma sırası kuzularımızda. Gelecek geçmiş bilmeden, her uyandıklarında 1 yaş daha büyüdüm mü deyip,evet cevabını duyunca havalara uçan, hayatın bir sillesini daha yerken bizler, reçelleri tereyağına akıtıp ağızlarına götüren onlar artık.
Köpüklerden balonlar yapıp patlatırlarken, zevkten çığlık çığlığa bağıran bebişlerimiz; ne mutlu sizlere...
Aslında sizsiniz bizim olmak istediğimiz.Ama heyhat,nerde bizde o yürek?
Bizler uçan balonumuz ne zaman söner edasıyla, bir tedirginlikle, ya da, bitmesini bekleyerek yaşıyor çoğumuz hayatı.